
edytuj kod i kilka faktów z Wikipedii
Trudność tłumaczenia symultanicznego wiąże się z faktem, iż w tym samym czasie zachodzą tu następujące procesy:
Dlatego od tłumacza symultanicznego, poza bardzo dobrą znajomością obu języków, wymaga się:
Nie każdy posiada te cechy, co oznacza, że nie każdy profesjonalny tłumacz sprawdzi się w tłumaczeniu symultanicznym. Jednak nawet osoby posiadające odpowiednie predyspozycje do tego zawodu przechodzą intensywne szkolenie najczęściej w ośrodkach uniwersyteckich lub szkołach tłumaczy.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Tłumaczenia_ustne
Mają też formy z rodzajnikiem. W języku
W języku literackim dopuszcza się tylko redukcję a : ?.
Większość spółgłosek wymawia się jak ich polskie odpowiedniki.
W języku bułgarskim rozróżnia się trzy rodzaje rzeczowników: męski, żeński i nijaki. Przynależność do poszczególnych rodzajów opiera się na zakończeniach rzeczowników.
-a, -? -o, -?o
?a?a ? ojciec, ?o?e?a ? kolega, c???? ? sędzia, ????o ? wujek, ???o ? dziadek
zerowa (wyraz kończy się spółgłoską)
pa?oc?-? ? radość, co?-? ? sól
-e -? -y
???e ? twarz, ?y?e ? pies, ?a?c? ? taksówka, ?yp? ? jury, ???y ? klejnot
Na samogłoskę kończą się też niektóre imiona męskie: ???o?a ? Mikołaj, M??e ? Miłe i inne.
Rzeczowniki występują w dwóch liczbach: pojedynczej i mnogiej.
-?
Rzeczowniki jednozgłoskowe przybierają końcówki -o?e lub -e?e (po wygłosowej ?), a wielozgłoskowe -?.
Język bułgarski posiada określone formy rodzajnika.
Formy z rodzajnikiem zawsze oznaczają przedmiot dokładnie określony lub znany już poprzednio, np.:
Nie używa się rodzajników:
Przymiotniki bułgarskie rozróżniają rodzaj męski, żeński i nijaki oraz liczbę pojedynczą i mnogą. Mają też formy z rodzajnikiem.
W języku bułgarskim rozróżnia się trzy stopnie: równy, wyższy i najwyższy. Stopień wyższy i najwyższy tworzy się przez dodanie do stopnia równego pewnych partykuł zachowujących stały akcent. W piśmie łączy się je z przymiotnikami za pomocą łącznika.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Język_bułgarski
edytuj kod- cytat z Wikipedii
Forma tłumaczenia symultanicznego, tyle że bez użycia specjalistycznego sprzętu. W tłumaczeniu szeptanym (również nazywanym szeptanką z języka francuskiego ?chuchotage?) tłumacz znajduje się obok niewielkiej grupy słuchaczy i ściszonym głosem przekłada na bieżąco wypowiedź prelegenta. Tłumaczenie szeptane jest często stosowane w sytuacjach, gdy niewielka liczba osób (najlepiej nie więcej niż trzy) nie mówi w języku, którym posługuje się większość uczestników spotkania.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Tłumaczenia_ustne